İĞDE

İğde - ( Ölweide / Olivier / Sauvage / Oleaster / Elaeagnus ) 

Kışın yapraklarını döken veya dâimâ yeşil kalan, çalı veya ağaç hâlinde olan, çok dallanmış, dikenli veya dikensiz odunsu bitkilerin meyvesine denir. Ağacının, sürgünleri çogunlukla dikenlidir. Tomurcuklari küçük, kısa saplıdır. Yapraklar dar, şerit hâlinde ve tam kenarlidir. Yapraklar ve sürgünler gümüsî renkli tüylerle örtülmüstür. Haziranda açan çiçekler kısa salkımlar halinde sürgünlerin aşağı kısmında kümeler hâlinde yer alır. Çiçeklerin dis tarafi gümüşi beyaz, iç tarafi Sarı renkte olup, çok hoş kokuludur. Igdenin Vatanı Akdeniz bölgesidir. Kus igdesi adı verilen Eleognus angustifolia, Anadolu’nun hemen hemen her tarafinda yetişir. Bag ve bahçe kenarlarında çit bitkisi olarak da kullanılır. 7-8 m boylanabilir ve baygin kokuludur. Bu türün meyvesi makbul olmayip, kültüre alinmis olan çeşidine, E. angustifolia varyete orientalis denir. 
Mistik kokusuyla bizi kendine çeken iğde ağacının meyvesi aynı zamanda şifa veren bir gıdadır. Tadı insanın ağzını burar derler ya işte öyledir. Acı ve mayhoşçadır. Mistik kokusu ta uzaklardan bulur sizi ve kendine çeker. Çiçekleri çok güzel olmakla beraber kısa zamanda meyve verecekleri için kaybolup giderler.

Kullanıldığı yerler: Anadolu’da bağ ve bahçelerde tatli meyvelerinden dolayı meyve ağacı olarak  yetiştirilmektedir. Meyveleri zeytin meyvesi büyüklügünde ve sarımsı-kahve renginde olup yenilebilir. Bağırsak bozukluklarını ve ağız pasını gidermek için kullanılır.
İshal: ishalde iğde yenilmesi tıpkı limon ve şeftalide olduğu gibi epeyce yararlıdır. Ayrıca iğde çiçeklerini koklamak zihne kuvvet ve açıklık verir.
İdrar Gevşekliği ve Zorluğu: Iğde meyvelerini belli bir süre düzenli olarak yerseniz idrar tutamama ve idrara çıkma zorluğunu yenmenize yardımcı olacaktır.
Egzama: Bu hastalıkta iğde çiçekleri toplanıp kaynatılır ve her zaman olduğu gibi balla tatlandırılarak içilir. Bu şurubun öksürüğe ve bağırsak bozukluklarına iyi geldiği de bilinmektedir.